De flop 10 van 2015

Het zijn de laatste uurtjes van 2015 en menig blogger is ongetwijfeld even bezig geweest om zijn / haar eindejaarslijstjes samen te stellen. Morgen volgt mijn persoonlijke Top 10 van 2015 en ondanks dat het een smakelijk filmjaar is geweest wil ik nu van de gelegenheid gebruik maken om mijn 10 grootste teleurstellingen van dit jaar te benoemen. Dit zegt niet zozeer wat over de kwaliteit van de film zelf maar wel over de verwachtingen die ik vooraf had.

Ben je overigens op zoek naar meer eindejaarslijstjes? Bekijk dan ook even:
Mijn filmjaar 2015 van Nostra
De beste films van 2015 volgens Paul
2015 in Theater, Film en Muziek van Kurt
Top 10 Beste films van 2015 volgens Jessica
Favoriete series 2015 van Daphne
De vijf beste en slechtste films volgens Patricia

Hierbij mijn Flop 10 van 2015 (klik op de titel voor de recensie).

01. Fifty Shades of Grey
Ga terug naar begin 2015 en stel 10 willekeurige vrouwen de vraag welke film ze het allerliefste zouden willen zien. Dikke kans dat er 9 van de 10 keer Fifty Shades of Grey genoemd werd en om erachter te komen wat de hype nu precies in hield liet ik me door mijn vrouw overhalen om naar de bios te gaan. Het resultaat was uitermate teleurstellend waarbij de hamvraag overeind blijft; wat vinden vrouwen toch aantrekkelijk aan denigrerende gedrag van Christian? Om nog maar te zwijgen over de seksscènes die alle grenzen van het fatsoen zouden opzoeken…

02. Self/Less
Ergens diep van binnen ben ik er nog steeds niet van overtuigd dat regisseur Tarsem Singh verantwoordelijk is voor deze rechttoe rechtaan actiethriller. De man die eerder visuele prachtwerkjes afleverde met The Cell (2000) en The Fall (2006) in combinatie met acteurs als Ryan Reynolds, Matthew Goode en nota bene Ben Kingsley. Een origineel concept dat een teleurstellende uitwerking kent.

03. Entourage
Misschien wel niet zo heel verrassend is de notering van Entourage de film als je bedenkt dat de laatste 3 seizoenen van de serie nauwelijks nog de moeite waard waren. Een ontzettend been there done that gehalte in combinatie met te terughoudende humor maakt Entourage tot een lange zit. Met alle cameo’s van Hollywoodsterren nauwelijks nog een verhaal om het lijf dus ik hoop van harte dat dit het laatste Entourage avontuur was.

04. Ted 2
Het origineel uit 2012 was een onverwachte monsterhit maar drie jaar later is de glans van die film een beetje onderuit gehaald met de sequel. Waar ik me indertijd prima heb vermaakt met de bromance is deze compleet afwezig in de sequel. Het verhaal neemt zichzelf daarbij ook nog eens veel te serieus en de geslaagde grappen zijn eveneens tot een minimum beperkt. Niet helemaal vervelend om naar te kijken maar wel een behoorlijke tegenvaller.

05. A Very Murray Christmas
Een Netflix original, een kerstmis special geregisseerd door Sofia Coppola (Lost in Translation) en met sterren als Bill Murray en George Clooney in de gelederen? Win, win en win, toch? Wrong! In theorie klinkt het erg verleidelijk maar in de praktijk is het een draak van een special waarin het uitgangspunt (de Christmas special live vanuit een hotel) al na 10 minuten wordt genegeerd en waarna we moeten luisteren naar slecht gezongen kerstliederen.

06. Knock Knock
De films van regisseur, producer en schrijver Eli Roth (Cabin Fever, Hostel) zijn altijd wel goed voor de nodige controverses dus aanvankelijk leek Knock Knock wel de moeite waard. Zeker gezien het feit dat Keanu Reeves gezien John Wick (2014) weer op de goede weg leek te zijn. Het probleem is echter dat het verhaal kampt met een geloofwaardigheids issues en een enorm gebrek aan spanning. Na 25 minuten zijn de kaarten wel geschud maar dan duurt de film nog een heel uur…

07. Ooops! Noah is Gone
De trailer van deze animatiefilm wekte mijn interesse vanwege de kinderlijke parodie op het verhaal van Noah en zijn ark. Eindelijk weer eens een film voor jong (leuke, frisse animaties) en oud (de vele verwijzingen naar het Bijbelse verhaal). Tenminste, dat dacht ik. De film schiet zijn doel voorbij omdat er voor kinderen teveel onverklaard blijft (wat is een zondvloed?), de personages niet leuk zijn en ons teveel doen herinneren aan veel betere animatiefilms waarin een bont gezelschap van A naar B reist (de Ice Age films).

08. Schone Handen
Als groot liefhebber van de TV-serie Penoza en Nederlandse films in het algemeen kon ik Schone Handen natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Zelfs een karakeractrice als Thekla Reuten kan erg weinig met het matige materiaal dat hier wordt aangereikt. De beweegredenen van haar personage zijn volstrekt ongeloofwaardig, er is een serieus gebrek aan spanning en niet alle personages weten met hun Amsterdamse tongval te overtuigen. Gezien het hoge tempo geen verschrikkelijke film om naar te kijken maar wij Nederlanders kunnen beter dan dit.

09. Regression
Opnieuw een notering die op basis van de betrokken namen toch wel een kleine deceptie kan worden genoemd. Regisseur Alejandro Amenábar (Tesis, The Others) tekende nota bene zelf voor het zwalkende script dat een intelligent spelletje met de kijker wil spelen maar zelf helaas bedrogen uit komt. Ditmaal zijn de kunstgrepen te doorzichtig en de combinatie thriller + een gebrek aan spanning = dit best problematisch. Daar kan zelfs Ethan Hawke geen verandering in brengen

10. Trainwreck
Ik ben wel te porren voor een comedy op zijn tijd maar de films van Judd Apatow (The 40 Year Old Virgin, Bridesmaids) duren mij structureel een half uur te lang. Trainwreck houdt deze traditie in stand maar de film is op haar best in de eerste 45 minuten waarin Amy Schumer helemaal los gaat als de vrijpostige en onaangepaste Amy. Maar wanneer ze valt voor de charmes van een dokter neemt het verhaal een serieuzere wending en zijn de grappen bij lange na niet meer zo scherp. Met de aanpassingen van Amy werd haar eigen identiteit ontnomen maar dat geldt ook voor Trainwreck in haar geheel.