Jaar: 2012
Regie: Michael Apted & Curtis Hanson
Cast: Jonny Weston, Gerard Butler, Elisabeth Shue, Abigail Spencer, Leven Rambin e.a.
Het verhaal:
De film is gebaseerd op het waargebeurde levensverhaal van surficoon Jay Moriarty (Jonny Weston) en vertelt het verhaal van een jonge man die op zoek gaat naar de gevaarlijkste surfgolf van Noord-Californië, en de lokale legende (Gerard Butler) die hem onder zijn vleugels neemt. Wat begint als een mentorschap verandert in een unieke levenslange band wanneer beide onwaarschijnlijke vrienden ontdekken dat er niets krachtigers bestaat dan het verleggen van je grenzen en het najagen van een bijna onmogelijke droom.
Het oordeel:
Voor een filmliefhebber die bereid is om vrijwel alles te kijken is het verdwijnen van praktisch alle videotheken een meer dan spijtige ontwikkeling. Het gebeurde mij namelijk vaak dat ik volstrekt onbekende films tegen kwam maar waar wel een acteur van formaat in zat. Gelukkig is er de bibliotheek nog en stuitte ik op Chasing Mavericks. Gerard Butler is de naam die dienst doet als acteur van formaat.
Naast een grote naam voor de hoofdrol is Chasing Mavericks ook niet geregisseerd door de minste namen. Curtis Hanson (L.A. Confidential, 8 Mile) heeft spijtig genoeg de set vroegtijdig moeten verlaten omdat hij nog steeds worstelt met de ziekte Alzheimer. Chasing Mavericks betekende zijn laatste film aangezien Hanson heeft aangegeven nooit meer terug te zullen keren op de regiestoel. Zijn stokje werd overgenomen door een regisseur die tevens bekend in de oren zal klinken; Michael Apted, de man die eerder tekende voor de regie van films als Nell en The World Is Not Enough.
De jonge pupil die een droom heeft en contact zoekt met een oudere man die de kneepjes van het vak kent. De oudere man gaat later schoorvoetend akkoord om de jonge hond onder zijn hoede te nemen en samen bewandelen ze het pad van harde trainingen, teleurstellingen en succes. Chasing Mavericks gaat het wiel niet opnieuw uitvinden en bewandelt keurig maar vlot de geijkte paden van de autobiografische sportfilm. Mits goed uitgevoerd is hoeft dit het kijkplezier te bederven en het moet worden gezegd dat de filmmakers een heel eind komen. Zo wordt de grote valkuil van (vals) sentiment vakkundig vermeden en voelt het geheel met een speelduur van twee uur nergens te lang aan.
En toch is daar de door mij gehate term ‘artistieke vrijheden’ weer die afbreuk doet aan mijn kijkervaring. Er is zoveel verdraaid aan de werkelijke feiten dat je af en toe moeilijk meer kunt spreken van een waargebeurd verhaal. Zonder spoilers weg te geven wordt de protagonist als klein jochie aan het begin van de film gered van de verdrinkingsdood door zijn latere trainer. Een gebeurtenis die nooit heeft plaatsgevonden. Het verhaal doet je geloven dat Frosty maar één leerling had terwijl dit er tientallen waren terwijl de training geen 12 weken maar ruim 4 jaar in beslag heeft genomen.
Mocht je A) geen azijnpisser als ondertekende zijn en B) deze film zonder al te veel voorkennis gaan bekijken, dan wacht je een meer dan aangename kijkervaring. Zoals eerder aangegeven kent het geheel een goed tempo en kent het camerawerk, vooral tijdens de spectaculaire surfscènes, een haast betoverende uitwerking. Datzelfde camerawerk brengt de fotogenieke locaties goed in beeld. Uiteraard werkt men toe naar de grote finale en deze lange climax is een ware lust voor het oog. Mensen die niet bekend zijn met het verhaal zullen met hun mond open op het puntje van hun stoel blijven zitten.
Daarnaast overtuigen de hoofdrolspelers. Van Gerard Butler weten we inmiddels wat we mogen verwachten en hij doet het goed als de norse Frosty. Jonny Weston is zeker aan hem gewaagd als de jonge waaghals en hij is toch wel de verrassing van Chasing Mavericks. Het komt de authenticiteit ten goede dat beide acteurs voor de opnamen op de surfplank hebben gestaan al heeft Butler dat nog wel moeten bekopen met een ziekenhuisopname. Wel spijtig dat het talent van Elisabeth Shue niet optimaal wordt benut wegens te weinig screentime.
Rating:
7.3 / 10