Jaar: 2015
Cast: Kevin Spacey, Robin Wright, Michael Kelly, Molly Parker, Nathan Darrow, Mahershala Ali, Elizabeth Marvel, Lars Mikkelsen
Het verhaal:
De medogenloze Francis Underwood (Kevin Spacey) doet er alles aan om Washington D.C. te veroveren. Dit doet hij niet alleen, maar met de hulp van zijn even ambitieuze vrouw Claire (Robin Wright) en zijn ‘chief of staff’ Doug Stamper (Michael Kelly).
Het oordeel:
Na twee meesterlijke seizoenen was de kritiek op de derde reeks niet mals. Hoewel vrijwel iedereen het erover eens is dat House of Cards nog steeds het bekijken waard is vielen velen over elkaar heen om te duiden waarom de jongste reeks zo tegenviel. Maar is seizoen inderdaad een hele stap terug?
Het antwoord op deze vraag is even kort als krachtig; nee. Ik ben het er echter wel mee eens dat er ingeleverd wordt op het gebied van spanning. Dit lag dan wel weer in de lijn der verwachting gezien het verloop van het verhaal. Frank Underwood beklede voorheen de posities van majority whip en vicepresident. Functies die niet heel bekend zijn bij het grote publiek maar waar we aan de hand van Frank wel alle details zagen van deze enorme slangenkuil. Politieke intriges, een verbeten jacht van een stel journalisten en een protagonist die zijn tegenstanders altijd een paar stappen voor is behoorden tot de vaste ingrediënten die van House of Cards een meeslepend en tevens erg spannend politiek drama maakten.
Frank en Claire hebben in deze derde reeks hun ultieme doel bereikt en als president en first lady van de Verenigde Staten staan ze vol in de spotlights met als logisch gevolg dat ze minder vaak over de schreef kunnen gaan. Hierdoor waren de makers gedwongen om een andere kant op te gaan maar ze kunnen erg tevreden zijn met het resultaat. Waar je als kijker in het tweede seizoen soms medelijden had met president Walker is het bijzonder om te zien dat Frank zich een jaar later min of meer in dezelfde positie verkeert. Zijn eigen partij keert zich tegen hem, op de majority whip kan niet gebouwd worden, zijn vaste rechterhand is nog herstellende van een laffe aanval en zijn vrouw wil dan ook nog eens een functie van formaat gaan bekleden.
En hieruit vloeit de kracht van de derde reeks want waar Frank helemaal in topvorm was als de duivelse politicus die zich vooral voortbeweegt achter de coulissen van de politieke arena zien we hier een protagonist die het loodzwaar heeft. Hoewel hij nog steeds vol passie is wanneer het aankomt op zijn eigen beleid krijgt Frank wel een veel menselijker gezicht dan we tot op heden hebben gezien. Achter zijn geniepige gezicht schuilt eveneens een onzekere man die richting het einde van het seizoen machteloos toe staat te kijken en vermoeid oogt. Ditmaal wordt de nadruk meer gelegd op het wankele huwelijk van de twee belangrijkste personages en hoewel je soms wat meer verlangt naar politieke intriges is dit een keuze die logisch is maar ook erg goed uitpakt.
Hiermee claim ik niet dat er te weinig gebeurd in deze 13 afleveringen want naast de eerder genoemde problemen zijn er tal van situaties die de nodige aandacht eisen. Zo is er de dreiging van een nieuwe koude oorlog wanneer Frank het opneemt tegen zijn Russische ambtsgenoot en dit leidt tot enkele knetterende situaties. In de tweede helft van de reeks staan de democratische verkiezingen voor de deur waarin Frank het opneemt tegen voormalig landsadvocate Heather Dunbar waarmee moet worden gezegd dat de makers opnieuw een tegenstander van formaat hebben gepresenteerd. Maar er spelen nog genoeg andere (rand)zaken die ervoor zullen zorgen dat de derde reeks het bekijken meer dan waard is. Voor mij in ieder geval geen teleurstellend seizoen en zelfs nog een fractie beter dan de tweede reeks.
Rating:
9.1 / 10