The DUFF

Jaar: 2015
Regie: Ari Sandel
Cast: Mae Whitman, Robbie Amell, Bella Thorne, Ken Jeong, Allison Janney

Het verhaal:
Bianca is een laatstejaars middelbare scholier. Haar wereld stort in wanneer ze erachter komt dat ze bij haar medestudenten bekend staat als de ‘DUFF’ (Designated Ugly Fat Friend). Ze schakelt haar populaire buurjongen Wesley in om haar te helpen dit label voor eens en altijd kwijt te raken en haar geheime liefde Toby te veroveren.

Minions

Jaar: 2015
Regie: Kyle Balda & Pierre Coffin
Cast: Sandra Bullock, Jon Hamm, Michael Keaton, Allison Janney, Steve Coogan, Jennifer Saunders, Geoffrey Rush, Steve Carrell

Het verhaal:
De Minions bestaan al sinds het begin van de evolutie. Van een geel eencellig organisme zijn ze uitgegroeid tot wezens met slechts één doel: het dienen van de meest ambitieuze schurken. Wanneer hun meesters vernietigd worden besluiten ze zich te isoleren van de wereld en te verkassen naar Antarctica. Ergens in de jaren zestig drijft het ontbreken van een leider hen echter tot waanzin. Ze besluiten daarom een nieuwe te gaan zoeken.

Spy

Jaar: 2015
Regie: Paul Feig
Cast: Melissa McCarthy, Rose Byrne, Miranda Hart, Jude Law, Jason Statham, Allison Janney, Peter Serafinowicz

Het verhaal:
Susan Cooper (Melissa McCarthy) is een pretentieloze analist bij de CIA en de miskende held achter vele gevaarlijke operaties. Maar als haar partner (Jude Law) plotseling verdwijnt en een andere topagent (Jason Statham) in opspraak raakt, verruilt ze haar kantoorbaan voor die van infiltrant. Om de mensheid voor een ramp te behoeden, begeeft ze zich in de wereld van een dodelijke wapenhandelaar.

Het oordeel:
Paul Feig heeft meer successen achter de camera als ervoor gekend. Voorheen werkte hij als regisseur aan bekende TV series als Arrested Development, Nurse Jackie en The Office maar is sinds 2011 goed bezig met Bridesmaids (2011) en The Heat (2013). Spy betekent tegelijkertijd de derde samenwerking met Melissa McCarthy.

Zo vlak na het meesterlijke en ongeëvenaarde Kingsman: The Secret Service zou je haast gaan denken dat er geen ruimte zijn voor nog een komedie die het subgenre van de spionagefilm op de hak neemt. Met een weinig originele titel en een op het oog flauw uitgangspunt staat Spy al snel met 0-2 achter maar wat is het dan toch fijn dat films als deze toch weten te verbazen. Begrijp me goed, Spy is geen game changer en pretendeert dat ook helemaal niet te zijn. Met een verhaal over een mollige dame die een geheim agente wordt liggen de grappen over haar postuur voor het oprapen, zoals de meeste komedies had ook deze prent makkelijk een half uur korter gemogen en uiteraard (het blijft immers een spionagefilm) worden talloze internationale locaties aangedaan.

De echte verrassing en frisheid vind men terug in haar hoofdrolspeler want Melissa McCarthy verkeerd in absolute topvorm. In zekere zin speelt ze haar hele carrière lang min of meer hetzelfde soort typetje maar in het geval van Spy werkt het verschrikkelijk goed. Het is voor de verandering weer eens een genot om veelvuldig om de oren te worden geslagen met de meest scherpe oneliners die bol staan van het grove taalgebruik. Aan actie is er geen gebrek. Het ziet er soms (expres?) niet altijd even geloofwaardig uit en bepaalde scènes zijn bijzonder smerig. Het matige verhaal speelt duidelijk tweede viool en alles draait om de humor met een knipoog naar vooral James Bond. Een zeer geslaagde spoof die nergens zo flauw wordt als de Austin Powers trilogie.

Een tweede sterke troef vind men wederom terug op het gebied van casting want Rose Byrne is geweldig als criminele mastermind Rayna Boyanov. Zij bied erg sterk tegenspel tegen de hyperactieve McCarthy en de film is hierdoor op zijn best wanneer beide dames elkaar te lijf gaan met de meest fantastische oneliners. Om het geheel af te toppen heeft men in Jason Statham de ideale man gevonden om de draak te steken met zijn eigen films. Ditmaal zien we hem als macho spion die feitelijk gewoon een loser is. De beste rol van Statham in jaren! Sowieso is het op het gebied van casting genieten geblazen want Jude Law (hoewel te kort te zien), Miranda Hart en Peter Serafinowicz zijn allen top waarbij vooral de laatste verantwoordelijk is voor minimaal 75% van alle ongepaste seksuele opmerkingen en acties.

Onder de streep zal er met een kritisch oog genoeg op aan te merken zijn. Het verhaal is niet spectaculair, de film had een stuk korter gemogen maar op het gebied van casting slaat Spy een absolute homerun. Eén van de leukste komedies in tijden!

Rating:
7.5 / 10

Bad Words

Jaar: 2013
Regie: Jason Bateman
Cast: Jason Bateman, Kathryn Hahn, Rohan Chand, Philip Baker Hall, Allison Janney, Ben Falcone e.a.

Het verhaal:
Guy Trilby (Jason Bateman), een 40-jarige man, ontdekt een fout in de toelatingsregels van de Nationale Spelwedstrijd en besluit hiervan misbruik te maken. Eenmaal toegelaten in de competitie domineert hij met gemak zijn tegenstanders omdat – natuurlijk – zij alleen uit kinderen bestaan. Naarmate de competitie vordert leert hij één van zijn tegenstanders, een Indische jongen, beter kennen. Terwijl zij langzaam goede vrienden beginnen te worden ontdekt een ambitieuze verslaggeefster de werkelijke reden waarom Guy aan de competitie meedoet.

Het oordeel:
Als acteur kennen we Jason Bateman beter als Michael Bluth in de veelgeprezen hitserie Arrested Development (2003-2013). Verder was hij ook te zien in films als Juno (2007), Mr. Magorium’s Wonder Emporium (2007), Up in the Air (2009) en Horrible Bosses (2011). In Bad Words neemt hij de hoofdrol voor zijn rekening maar het betekent tevens zijn regiedebuut.

Als je Bad Words ergens mee mag vergelijken dan is Bad Santa (2003) de eerste titel die in je op komt. Waar kerst nooit meer hetzelfde zal zijn door de ogen van Billy Bob Thornton sorteert Bateman hier nagenoeg hetzelfde effect voor de in Amerika razend populaire spellingswedstrijden. Zo onbeschoft en onaangepast als de protagonist in de kersthit wordt ie nooit maar Bateman is een regelrechte klootzak die geen middel onbenut laat om zijn jeugdige concurrenten te laten falen. Of het nu gaat om het claimen seks te hebben gehad met de moeder van een kandidaat of om het met ketchup besmeuren van een stoel (did you get your period?). Het zijn stuk voor stuk lage streken maar die wel enorm goed op de lachspieren weten te werken.

Net als in voorgenoemde film blijkt het ook voor Guy onmogelijk om als klootzak de eindstreep te halen en dient er vriendschap te worden gesloten met een outcast. Bad Words is daarom een van A tot Z voorspelbare film waarin niet het eindresultaat geldt maar meer de weg hiernaartoe. Als kijker wordt je lange tijd zelf in het ongewisse gelaten over Guy;’s motieven om de spelwedstrijd te saboteren. De uitkomst is wederom niet verrassend en vormt zeer zeker niet het sterkste element van deze prent. Hoewel we hier zeker van doen hebben met een meer dan onderhoudende film is het niet een titel die het genre op haar kop zal doen zetten. Hiervoor is het allemaal net wat te voorspelbaar en naar het einde toe te clichématig.

Bad Words is gewoon op haar best wanneer de toenaderingen van de betweterige Chaitanya steevast door Guy worden beantwoord met een welgemeende middelvinger, gesnauw en beledigingen waarin hele bevolkingsgroepen niet worden gespaard. Wanneer de ontluikende vriendschap tussen de twee een wat meer prominente rol krijgt wint de film nog steeds aan kracht door de heerlijke kwajongensstreken die ze samen uithalen. De cinematografie van Ken Seng (Quarantine, Project X) valt op door de wat duistere tinten en de soundtrack ligt fijn in het gehoor en dat laatste is niet de muziek die je zou verwachten van een doorsnee Amerikaanse comedy.

Persoonlijk heb ik wel een zwak voor Jason Bateman die altijd wel puik werk aflevert. Als de bitse en grofgebekte veertigplusser zien we hem van een geheel andere kant en dat smaakt absoluut naar meer. Bateman vormt zowel voor als achter de schermen als belangrijkste schakel en slaagt hier met verve in. Zijn jeugdige tegenspeler Rohan Chand zet een verrassend leuk personage weg waarbij zeker vermeld moet worden dat de chemie tussen hem en Bateman absoluut aanwezig is. De rol van Kathryn Hahn als verslaggeefster geldt een beetje als opvulling en laat geen bijzondere indruk achter. Aardige bijrollen zijn er verder voor Allison Janney als directrice en Philip Baker Hall als presentator.

Rating:
7.2 / 10