Mary and Max

Jaar: 2009
Regie: Adam Elliot
Cast: Toni Collette, Philip Seymour Hoffman, Barry Humphries, Eric Bana

Het verhaal:
Mary Dinkle, een 8-jarig, mollig en eenzaam meisje leeft in de achterbuurten van Melbourne. Max Horovitz, een 44-jarige man met het syndroom van Asperger woont in New York. Ondanks hun enorme verschil in leeftijd, hun levensstijl en de grote zee tussen hun in weten ze dankzij het schrijven van brieven een hechte vriendschap op te bouwen.

A Long Way Down

Jaar: 2014
Regie: Pascal Chaumeil
Cast: Pierce Brosnan, Toni Collette, Imogen Poots, Aaron Paul

Het verhaal:
De film volgt vier mensen: pizzabezorger Paul, talkshow presentator Martin, een tiener en een moeder van een invalide kind. Ze zijn allemaal van plan om van een gebouw te springen op oudejaarsavond. Hun samenkomst zorgt ervoor dat ze een surrogaatfamilie vormen en dat ze elkaar helpen met hun problemen.

Enough Said

Jaar: 2013
Regie: Nicole Holofcener
Cast: Julia Louis-Dreyfus, James Gandolfini, Catherine Keener, Toni Collette, Ben Falcone, Tracey Fairaway e.a.

Het verhaal:
Eva (Julia Louis-Dreyfus) is een droevige gescheiden vrouw. Wanneer ze de sterke Marianne (Catherine Keener) ontmoet, een vrouw die zich in dezelfde situatie als zij bevindt, wordt ze aangestoken door haar levensvreugde en vertrouwen. Eva besluit daarop om haar leven in eigen hand te nemen en ze maakt een afspraak met Albert (James Gandolfini). Maar de zaken worden ingewikkeld, wanneer blijkt dat Albert de ex-man van Marianne is.

Het oordeel:
Als regisseuse was Nicole Holofcener verantwoordelijk voor weinig opzienbarende chickflicks als Walking and Talking (1996), Lovely & Amazing (2001) en Friends with Money (2006). Alledrie de films hebben verder gemeen dat de vrouwelijke bijrol wordt ingevuld door Catherine Keener die in Enough Said weer van de partij is.

Enough Said zal de geschiedenisboeken in gaan als de laatste grote rol van James Gandolfini die in 2013 op 51-jarige leeftijd plotseling overleed. Hierna speelde Gandolfini nog wel een bijrol in The Drop (2014) maar over het algemeen kun je deze film als zijn zwanenzang beschouwen. Dat deze kleinschalige productie herinnert gaat worden om Gandolfini’s aanwezigheid is onvermijdbaar maar daarmee doe ik geen afbreuk aan het eindresultaat. Laat je verder niet misleiden door de cover want de absolute hoofdrol komt voor rekening van Julia Louis-Dreyfus die in vrijwel iedere scène te zien is. Aanvankelijk vreesde ik dan ook dat dit weer een flauwe chickflick ging worden.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; dat is het gelukkig niet geworden. De grote verdienste van Enough Said is de fantastische manier waarop de beginnende relatie tussen Eva en Albert naar voren wordt geschoven. De twee op leeftijd zijnde hoofdpersonages zien we langzaamaan naar elkaar toe groeien. In tegenstelling zoveel zwijmelfilms is hier geen sprake van liefde op het eerste gezicht terwijl het door Holofcener zelf geschreven scenario meedogenloos is tijdens het registeren van de stuntelige situaties in bed en de kritiek die vooral zij op hem uit later in het verhaal. Het levert een aantal ongemakkelijke maar realistische taferelen op die worden versterkt door de allesomvattende twijfel van de geliefden die niet meer in echte liefde lijken te geloven.

Had Holofcener zich alleen hierop gericht dan durf ik wel te stellen dat je, geholpen door het goede acteerwerk, een dijk van een film had gehad. Daarom is het des te spijtiger dat men het nodig vond om een groot subplot in te bouwen waarin Eva de vaste masseuse wordt van Albert’s ex-vrouw Marianne. Tot op bepaalde hoogte werkt dit wel (vooral wanneer’s Marianne kritiek op Albert het beeld van Eva vertroebeld) maar nog vaker resulteert dit in nietszeggende momenten met relatief flauwe humor. Een subplot wat aan de andere kant wel werkt is dat Eva en Albert allebei een tienerdochter hebben die op het punt staan het ouderlijk nest te gaan verlaten voor hun studie. Veel liever dan het subplot met de ex had het verhaal beter op dit aspect kunnen focussen.

Een film als deze valt of staat bij de vereiste chemie tussen de hoofdrolspelers. Dit aspect van de film verdiend de maximale score want de chemie tussen Julia Louis-Dreyfus en James Gandolfini is alom aanwezig. Beide acteurs hebben zich al lang en breed bewezen en de stralende Louis-Dreyfus draagt Enough Said met verve zonder in de valkuilen van het aanstellerige type te trappen. Gandolfini heeft beperkte screentime maar weet te ontroeren als de vraatzuchtige Albert met een puur gouden hart. Jammer is dat hier tegenover een paar personages zijn gezet die weinig weten toe te voegen zoals Eva’s beste vriendin Sarah (Toni Collette) en haar man Will (wel leuk neergezet door Ben Falcone). Catherine Keener weet de middelmaat niet te ontstijgen als de ex met een wrok jegens haar ex-man.

Rating:
7.3 / 10