Jaar: 2014
Regie: Michael Hoffman
Cast: James Marsden, Michelle Monaghan, Luke Bracey, Liana Liberato, Gerald McRaney
Het verhaal:
Twee totaal verschillende tieners worden verliefd op elkaar in de middelbare school. Kort daarna worden ze echter gescheiden en kiezen ze elk een radicaal verschillend pad. 21 jaar later, op een begrafenis, ontmoeten ze elkaar weer in hun vroegere woonplaats en komen oude, pijnlijke herinneringen weer boven drijven.
Het oordeel:
Regisseur Michael Hoffman maakte tussen 1982 en 2012 slechts 12 films maar het niveau hiervan is wisselvallig. Op zijn CV prijken goede tot sterke films als The Emperor’s Club (2002) en The Last Station (2009) maar daar staan mindere titels als One Fine Day (1996) en Gambit (2012) tegenover.
Breng genoeg films in hetzelfde genre uit en je weet dat zowel publiek als critici bij je nieuwste productie heel bevooroordeeld zijn. Op zich hoeft dat niet geen probleem te zijn maar in het geval van schrijver Nicholas Sparks is dit een levensgroot issue. Zijn boeken worden na het megasucces van The Notebook (2004) aan de lopende band verfilmd en zeker de laatste jaren zien we ieder jaar een nieuwe titel verschijnen. Qua inhoud lijken deze verhalen sterk op elkaar en als je zelfs de filmposters niet meer uit elkaar kunt houden (Google maar even Nicholas Sparks movies) weet je dat het een overkill betreft. In dat opzicht deed The Best of Me het ergste vermoeden en vielen de critici over elkaar heen om de film met de grond gelijk te maken. Dit leidde o.a. tot een huidige metascore van 29/100 maar of dat nu terecht is?
Wie bekend is met de verfilmingen van Spark’s bestsellers weet inmiddels wel wat men kan verwachten. Deze films zijn stuk voor stuk zeer klef, we krijgen minimaal één sleutelscène die zich voltrekt in de stromende regen en er wordt regelmatig geschakeld tussen heden en verleden. In deze opzichten is The Best of Me plichtsgetrouw en kunnen we alle punten al vrij vroeg netjes afvinken. De romance in het verleden krijgt ditmaal wat meer screentime en het geheel is zo zoet dat het glazuur spontaan van je tanden springt. Ben je geen liefhebber van de romantische film dan wacht je een zware avond maar de romantici onder ons zullen ervan smullen.
Los van het laatste kwartier hoef je verhaaltechnisch gezien geen grote verrassingen te verwachten. The Best of Me kent een erg voorspelbaar verloop en enige nuance heeft men totaal achterwege gelaten. In een romantische film als deze is dat geen groot gemis zeker als je ziet wat voor onweerstaanbare chemistry beide volwassen hoofdrolspelers hier hebben. Hun romance is erg overtuigend, hun personages zijn heel sympathiek en de tragiek van hun liefdesgeschiedenis zal bij menigeen een gevoelige snaar weten te raken. Je zou er van alles over kunnen zeggen maar de chemie in een lovestory als deze bepaalt voor een groot deel het succes van de film. In dat opzicht is The Best of Me zonder twijfel één van de beste Sparks verfilmingen van de laatste jaren.
Zowel James Marsden als Michelle Monaghan zijn erg goed gecast als het voormalige en gedesillusioneerde liefdeskoppel. Zeker in de richting van de ontknoping resulteren hun inspanningen in een ontroerend drama. Luke Bracey en Liana Liberato doen het als de jongere varianten niet onverdienstelijk maar laten zich in geen enkel opzicht vergelijken met Marsden en Monaghan. Dit kun je overigens heel letterlijk nemen want zo lijkt Bracey in de verste verte niet op Marsden. Best jammer aangezien ze hetzelfde personage vertolken. Gerald McRaney heeft nog een aardige bijrol als de mopperende Tuck.
Rating:
6.8 / 10
Jaar: 2015
Jaar: 2006
Naar De Film 