The Hunger Games: Mockingjay – Part 2

Jaar: 2015
Regie: Francis Lawrence
Cast: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson, Donald Sutherland, Philip Seymour Hoffman, Julianne Moore, Elizabeth Banks

Het verhaal:
Nadat Katniss als ‘spotgaai’ is uitgegroeid tot het symbool van de revolutie, beginnen zij en District 13 aan een totale oorlog tegen president Snow en het autocratische Capitool. Samen met haar naaste vrienden (Gale, Finnick en Peeta) waagt ze haar leven om een moordaanslag op president Snow te ensceneren, voor wie de vernietiging van Katniss een ware obsessie is geworden.

The Hunger Games: Mockingjay – Part I

Jaar: 2014
Regie: Francis Lawrence
Cast: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson, Donald Sutherland, Philip Seymour Hoffman, Julianne Moore, Elizabeth Banks

Het verhaal:
Tegen alle verwachtingen in heeft Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence) de Hongerspelen twee keer overleefd. Maar ondanks dat ze de bloederige arena levend heeft verlaten, is ze nog steeds niet veilig. Haar geliefde Peeta Mellark (Josh Hutcherson) is gevangen genomen door Het Capitool dat uit is op wraak en president Snow maakt duidelijk dat niemand veilig is. Katniss groeit uit tot het gezicht van de revolutie, een opstand van de districten die zich verzet tegen de regering die hen regeert en verhongert. Bij de massa wordt ze bekend als hun ‘spotgaai’.

The Lost World: Jurassic Park

Jaar: 1997
Regie: Steven Spielberg
Cast: Jeff Goldblum, Julianne Moore, Pete Postlehwaite, Arliss Howard, Richard Attenborough, Vince Vaughn, Vanessa Lee Chester, Peter Stormare, Richard Schiff

Het verhaal:
Vier jaar na de gebeurtenissen in de eerste Jurassic Park film verklapt John Hammond aan Ian Malcolm dat er nog een ander eiland was vol dino’s. Deze zijn verder met rust gelaten, en Hammond is erg benieuwd naar de dieren in een natuurlijke omgeving. Het team gaat naar het eiland, waar ze er echter achterkomen dat ze niet de enige mensen op het eiland zijn.

Het oordeel:
Jurassic Park groeide vanaf het begin uit tot een ongekend box office succes en uiteraard kon een sequel niet uitblijven. Steven Spielberg wilde aanvankelijk alleen de rol van producer op zich nemen maar liet zich toch verleiden om op de regiestoel plaats te nemen. Achteraf was Spielberg niet al te trots op het resultaat en dat is duidelijk. Dit is toch wel één van de minste films van zijn hand.

Het duurde vier jaar alvorens een miljoenenpubliek opnieuw naar de bios trok voor The Lost World maar leg deze naast het eerste deel en je zou juist denken dat deze sequel veel eerder dan het origineel is gemaakt. Dit heeft alles van doen met de special effects die best belabberd zijn. The Lost World bewandeld het voorspelbare pad van de sequel waarin alles nog groter, nog beter en nog meer moet zijn. De makers hebben er alleen helemaal niet slim aan gedaan om de meeste animatronics in te ruilen voor de talrijke dino’s die rechtstreeks uit de computer komen rollen. En wat een contrast met het origineel dat juist overeind bleef vanwege de prachtige special effects.

Het bovenstaande betekent overigens niet dat er op visueel gebied niet genoeg te beleven valt want tussen alle slechte CGI (de achtergrond wanneer Malcolm in een kooi boven de boomtoppen uitstijgt) zitten best een paar geslaagde shots in. Het is bij lange na niet genoeg om de film boven de middelmaat uit te stijgen want de verdere productiewaarden maken eveneens weinig indruk. Een echte bad guy is afwezig, het verhaaltje rommelt maar wat aan, chaos voert de boventoon, veel onfortuinlijke slachtoffers die offscreen het loodje leggen en een finale die zich afspeelt in San Diego maar alleen maar een 2o minuten durende verlenging is van de toch al taaie zit.

Daarbij is het tekenend dat de ontsnapping van de T-Rex op Amerikaanse bodem het leukste is om naar te kijken. Laat het maar aan een vakman als Spielberg over om er vele knipoogjes in te stoppen dus ik heb wel zitten te genieten van hoe scenarioschrijver David Koepp wordt opgepeuzeld (zijn verdiende loon), het verkeersbord met NO DINOSAURS, hoe de T-Rex langs een basketveld loopt en dribbelgebaren maakt en de fictieve film met Arnold Schwarzenegger als King Lear. Leuker dan het hele voorgaande bij elkaar opgeteld en dat eveneens geplaagd wordt door wat vreemde scènes (het kind van Malcolm dat aan het turnen slaat om een velociraptor door het raam te trappen).

Julianne Moore zien we doorgaans niet in popcornfilms als deze en zij heeft later ook aangegeven deze film vooral te hebben gedaan om haar scheiding te kunnen bekostigen. Ik kan zeggen dat het ervan afstraalt want haar vertolking van Sarah is ver onder haar kunnen. Jeff Goldblum is nog steeds geen goede acteur en ik vraag me dan ook af waarom hij de hoofdrol mocht opeisen. Sommige bijrolletjes van  Peter Stormare, Richard Schiff en Vince Vaughn zijn aardig maar dan houdt het toch echt ver op.

Rating:
6.1 / 10

Seventh Son

Jaar: 2014
Regie: Sergey Bodrov
Cast: Ben Barnes, Jeff Bridges, Julianne Moore, Alicia Vikander, Olivia Williams, Kit Harington, Djimon Hounsou, Jason Scott Lee e.a.

Het verhaal:
John Gregory (Jeff Bridges) is een Spook, een persoon die vecht tegen het kwaad, en heeft eeuwen geleden de slechte en krachtige heks, Moeder Malkin (Julianne Moore), gevangen gezet. Maar nu is ze ontsnapt en ze is uit op wraak. Terwijl ze haar volgers bijeen roept, bereidt Moeder Malkin zich voor om haar woede te botvieren op de nietsvermoedende mensen. Slechts één ding staat in haar weg: John Gregory. John zelf is niet meer de jongste en probeert iemand te vinden die hem kan opvolgen. Hij heeft zijn hoop gevestigd op de jonge boerenzoon Thomas Ward.

Het oordeel:
Wanneer een titel ruim 2,5 jaar op de planken blijft liggen voorspelt dat weinig goeds. Het waren niet de enige problemen waar Seventh Son mee kampte want in de aanloop zag men hoofdrolspelers Jennifer Lawrence en Alex Pettyfer vertrekken terwijl de productie werd ondergebracht bij een andere filmstudio. Mijn verwachtingen waren mede hierdoor laag maar leidt dit automatisch tot een slechte film?

Het gebeurd met enige regelmaat dat ik een film voorbij zie komen waarin het ontbreekt aan een degelijk verhaal maar die toch de moeite waard blijkt te zijn. Een gebrek aan een goede storyline hoeft geen slechte productie op te leveren maar Seventh Son maakt op dit vlak wel erg bont. Het lijkt er heel sterk op dat de producenten de beschikking hadden over een aantal goede computers voor de special effects, eerst deze hebben gemaakt en zich daarna pas bezig zijn gaan houden met het verhaal dat nooit van de grond wil komen.

De titel van de film verwijst naar de jonge held van het verhaal; een zevende zoon van tevens een zevende zoon. Deze Thomas wordt opgeleid door oude rot John Gregory maar hierin manifesteren zich al de eerste problemen. Nergens wordt bijvoorbeeld duidelijk gemaakt waarom John op zoek is naar een zevende zoon van de zevende zoon. We horen hem wel claimen dat deze persoon uiteindelijk zeven keer zo sterk zou moeten zijn als een mens maar hiervan zien we niets terug. Ook heeft John zijn nieuwe pupil wel erg snel gevonden en verkopen de ouders van Thomas hem met het gemak als het kopen van een zak aardappelen. Het is zeer moeilijk te geloven dat Seventh Son gebaseerd is op een boekenreeks (The Last Apprentice Series en dit deel is in NL uitgebracht als De Geestenjager).

Het gebrek aan een goed uitgewerkte verhaallijn verknalt eigenlijk heel de film want veel te vaak bekruipt je het gevoel dat de personages keuzes maken die je zelf in dergelijke situaties anders zou doen. Wat dan nog resteert zijn de special effects en daarover hebben we niet echt te klagen. Deze weten te overtuigen en er zitten daadwerkelijk enkele prima gefilmde gevechten in Seventh Son. Aan fantasierijke creatures geen gebrek en de film is op haar best in de actiescènes zonder dialogen. Met een budget van $95 miljoen en een openingsweekend van $7 miljoen is Seventh Son in Amerika een genadeloze flop dus je kunt er vanuit gaan dat de overige boeken niet verfilmd gaan worden. Getuige de overall kwaliteit van Seventh Son hoef je dat niet als een gemis te ervaren.

Waarom een karakteractrice als Julianne Moore zich zou laten lenen voor pulp als dit is mij een raadsel maar haar aanwezigheid is gewenst. Als heks Mother Malkin acteert ze weliswaar op de automatische piloot maar het is stukken beter dan wat Jeff Bridges en Ben Barnes hier laten zien. Bridges lijkt vooral gemodelleerd te zijn naar Gandalf (let ook op die mondbewegingen wanneer hij niet aan het praten is) terwijl zijn accent niet overtuigd. Helemaal problematisch is het gesteld met Ben Barnes die compleet verdwaald lijkt te zijn in deze fantasyfilm. Veel verder dan met mijn mond open blijven staan komt hij niet en dat is waarschijnlijk ook wat het publiek in de bios doet. Al is het wel om de verkeerde reden(en).

Rating:
5.2 / 10