Jaar: 2013
Regie: Denis Villeneuve
Cast: Hugh Jackman, Jake Gyllenhaal, Viola Davis, Maria Bello, Terrence Howard, Melissa Leo, Paul Dano
Het verhaal:
Keller Dover (Hugh Jackman) wordt geconfronteerd met de ergste nachtmerrie van een ouder. Zijn zes jaar oude dochter Anna en haar vriendinnetje Joy worden vermist. Het enige aanknopingspunt is een vervallen camper die eerder in hun straat stond geparkeerd. Rechercheur Loki (Jake Gyllenhaal) leidt het onderzoek en arresteert de bestuurder Alex Jones (Paul Dano). Wegens gebrek aan bewijs moet hij de verdachte echter weer laten gaan. Wetende dat het leven van zijn dochter op het spel staat besluit Dover het heft in eigen hand te nemen.
Het oordeel:
In 2013 keek ik al reikhalzend uit naar deze sluimerende thriller en tijdens de première werd ik allesbehalve teleurgesteld. Prisoners was nog beter dan ik aanvankelijk had verwacht en behoorde absoluut tot één van de hoogtepunten van het filmjaar 2013.
Scenarioschrijver Aaron Guzikowski is er dan ook met verve in geslaagd om een ijzingwekkend verhaal neer te pennen waarin wordt ingespeeld op de angst van iedere ouder; het verlies van je kind. Misschien onder de streep niet zo zenuwslopend maar het script is voorzien van zoveel subtiele lagen dat dit niet als een gemis wordt ervaren. Neem alleen al de titel van de film die verwijst naar zoveel diverse elementen. De kinderen die gevangen zijn, de ouders die gevangen zijn in hun verdriet, de verdachte die gevangen is in zijn eigen beperkingen. Het verwijst eveneens naar de kijker want Prisoners is een film die je niet in de koude kleren gaat zitten.
Naast de schuldvraag stelt regisseur Villeneuve de prangende vraag; hoe ver zou jij gaan wanneer je kind ontvoert wordt? In dat opzicht is het contrast tussen de vaders Dover en Birch levensgroot. Waar Keller dwars ligt en naar fysiek grijpt om de verdachte een bekentenis af te laten leggen reageert Franklin juist heel ingetogen en stelt hij zich meewerkend op. Met dit grote verschil had men wat meer kunnen doen want doordat de focus op Keller ligt komen niet alleen de Birch’s er bekaaid af. Ook moeder en zoon Dover krijgen namelijk beperkte screentime.
Het zal de makers er niet om te doen zijn geweest. Veel liever richten zij hun vizier op de ontvoeringszaak zelf en wordt het onderzoek van Loki uitvoerig belicht. De detective en de wanhopige vader hebben veel met elkaar gemeen maar reageren beiden totaal verschillend op de gebeurtenissen. Het zijn de relaties tussen deze twee die Prisoners tot een dijk van een film maken. Het verhaaltempo ligt voor een thriller bijzonder laag maar voor wie erin mee wil en kan gaan wacht een fantastische film die dankzij de prachtige cinematografie van Roger Deakins meer dan eens doet denken aan het meesterlijke Seven (1995).
Tijdens de jaarlijkse Oscaruitreiking was er slechts één nominatie voor Deakins waardoor ik makkelijk kan stellen dat Prisoners genegeerd is voor dit prijzenfestival. Het spel van Jake Gyllenhaal maar vooral Hugh Jackman is zo fenomenaal goed dat ik het maar moeilijk kan verkroppen dat dit niet werd beloond met een nominatie. Jackman is ongelooflijk sterk als wanhopige vader en zijn emotionele uitbarstingen bezorgen me nog kippenvel als ik eraan terug moet denken (de scène met het identificeren van de kleding). Gyllenhaal, inclusief een tic met zijn opvallend knipperende ogen, is bijna net zo goed als timide detective die een race tegen de klok voert om de zaak opgelost te krijgen. Veel lof gaat bovendien uit naar Paul Dano die wederom een transformatie heeft ondergaan. Ditmaal weet hij met beperkte screentime zowel afschuw als sympathie op te wekken en er zijn maar zeer weinig acteurs die dit kunnen bewerkstelligen.
Jaar: 2016
Naar De Film 