X-Men: Apocalypse

Genre: Actie / Adventure Regie: Bryan Singer Cast: James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Oscar Isaac, Rose Byrne, Evan Peters, Josh Helman, Sophie Turner, Tye Sheridan Speelduur: 144 minuten Jaar: 2016

Het verhaal:
Nu de X-Men succesvol het verleden veranderd hebben en een veilige toekomst voor de mutanten hebben bereikt, keert uit de duisternis de eerste mutant terug: Apocalypse. Deze mutant, ook wel En Sabah Nur genaamd, ziet de hedendaagse mutanten als zwak. De 5000 jaar oude ‘supermutant’ Apocalypse begint aan zijn queeste de wereld met harde hand zijn wil op te leggen. Het recht van de sterkste is zijn lijfspreuk en geldt voor zowel mens als mutant. Om de dreigende genocide te weerstaan moet een nieuw team X-Men bijeen gebracht worden en moeten zowel professor Xavier als zijn vijand Magneto een kant kiezen.

Scouts Guide to the Zombie Apocalypse

Jaar: 2015
Regie: Christopher Landon
Cast: Tye Sheridan, Logan Miller, Joey Morgan, Sarah Dumont, David Koechner

Het verhaal:
Drie scouts, en tevens vrienden voor het leven, bundelen hun krachten met een stoere serveerster om ’s werelds meest onwaarschijnlijke groep helden te worden. Wanneer hun rustige stad wordt geteisterd door een zombie-invasie, vechten ze samen voor de ultieme badge en moeten ze hun vaardigheden op de proef stellen om de mensheid te redden van de zombies.

Dark Places

Jaar: 2015
Regie: Gilles Paquat-Brenner
Cast: Charlize Theron, Nicholas Hoult, Corey Stoll, Chloë Grace Moretz, Tye Sheridan

Het verhaal:
Libby Day (Charlize Theron) is een vrouw die op 7-jarige leeftijd een bloedbad overleeft. Ze getuigt hierbij tegen haar broer die hun familie vermoord heeft. Vijfentwintig jaar later confronteert een groep die geobsedeerd is met het oplossen van beruchte misdrijven haar met vragen over de gruwelijke gebeurtenis.

Joe

Jaar: 2013
Regie: David Gordon Green
Cast: Nicolas Cage, Tye Sheridan, Gary Poulter

Het verhaal:
In de gemene en ruige wereld van een stadje in Texas probeert de ex-gevangene Joe Ransom zijn duistere verleden achter zich te laten. Hij leidt een eenvoudig leven. Overdag werkt hij bij een houtbedrijf, ’s nachts drinkt hij. Maar wanneer de vijftienjarige Gary – een jongen die zijn familie probeert te onderhouden – in het stadje aankomt, wanhopig op zoek naar werk, heeft Joe een manier gevonden om te boeten voor zijn zonden, om eindelijk iemands held te kunnen zijn.

Het oordeel:
David Gordon Green is een filmmaker waar je geen pijl op kunt trekken. De beste man blijft onderbroekenlol als Pineapple Express (2008), Your Highness (2011) en de TV-serie Eastbound & Down (2009-2013) afwisselen met prima verteerbare drama’s als Undertow (2004) Snow Angels (2007) en het matige Prince Avalanche (2013).

Afgaande op zijn laatste twee producties heeft de regisseur de (flauwe) komedies gelaten voor wat ze zijn om weer terug te keren naar de roots van de kleinschalige onafhankelijke film. Overeenkomsten tussen Prince Avalanche en Joe zijn makkelijk te spotten. Beide films spelen zich af in bosrijke gebieden, leunen voornamelijk op de inzet van de twee hoofdrolspelers en kennen soms een tergend langzaam tempo. Maar waar Prince Avalanche het midden hield tussen comedy en drama slaat Joe helemaal door naar het laatste waardoor dit allerminst tot een gemakkelijke film maakt.

Debet hieraan is het kenmerkende trage tempo waarmee Gordon Green het verhaal vertelt. De takes zijn lang, veel gebeurtenissen leiden vrijwel nergens heen en een aantal dialogen zijn nietszeggend. Meer dan een coherent verhaal is Joe een karakterstudie die aanvankelijk stroef van start gaat. Vanaf het moment dat de wisselwerking tussen Joe en Gary op gang komt blijft het tempo weliswaar traag maar raakt de kijker wel meer geïntrigeerd. Duidelijk is dat er aangestuurd wordt op een allesbepalende climax maar die potentie wordt niet optimaal benut omdat het titelpersonage niet genoeg diepgang mee heeft gekregen. Een aantal sterke scènes ten spijt is Joe een typisch verhaal van net niet. Wat resteert is een sfeervol, broeierig drama met goed acteerspel dat sterker had kunnen zijn.

De laatste jaren levert Nicolas Cage de ene na de andere misser af en verschijnt hij in films die vaak niet om aan te gluren zijn. Dat de beste man het acteren nog niet verleerd is laat hij zien als Joe. Het is weliswaar zijn Oscarwaardige performance maar zijn ingetogen spel van een man van weinig woorden is overtuigend en een flinke stap voorwaarts. Ook zijn jeugdige tegenspeler Tye Sheridan doet het uitstekend en bevestigd zijn status als rising star. Toch is er nog een derde persoon die het meeste weet te verbazen en die eer gaat naar de dakloze Gary Poulter die niet lang na de opnames kwam te overlijden. Zijn vertolking van Gary’s door- en doorslechte vader is zo overtuigend dat hij iedere scène naar zich toe weet te trekken. Niets minder ijzingwekkend.

Rating:
6.7 / 10