Reasonable Doubt

Jaar: 2014
Regie: Peter Howitt
Cast: Dominic Cooper, Samuel L. Jackson, Gloria Reuben

Het verhaal:
Na een fataal ongeluk, waarbij de dader is doorgereden, moet de plaatsvervangend hoofdofficier van justitie, Mitch Brockden (Dominic Cooper), de verdachte Clinton Davis (Samuel L. Jackson) vervolgen voor de misdaad die hij heeft begaan. Mitch probeert de zaak te verwerpen wat vanwege onvoldoende bewijs ook lukt. Echter, na het proces, realiseert Mitch zich dat hij een verkeerde beslissing heeft gemaakt.

The Hateful Eight

Jaar: 2015
Regie: Quentin Tarantino
Cast: Samuel L. Jackson, Kurt Russell, Jennifer Jason Leigh, Walton Goggins, Demian Bichir, Tim Roth, Michael Madsen, Bruce Dern

Het verhaal:
Premiejager John Ruth is met een voortvluchtige, Daisy Domergue genaamd, op weg naar een dorpje dat luistert naar de naam Red Rock om haar voor het gerecht te slepen. Onderweg komen ze twee mannen tegen, ex-majoor en berucht premiejager Marquis Warren en Chris Mannix, een zuiderling die beweert de nieuwe sheriff van het dorp te zijn. Vanwege een hevige sneeuwstorm worden ze gedwongen te schuilen in een bar, genaamd ‘Minnie’s Haberdashery’, die zich bevindt op een bergpas.

Oldboy

Jaar: 2013
Regie: Spike Lee
Cast: Josh Brolin, Elizabeth Olsen, Sharlto Copley, Samuel L. Jackson, Michael Imperioli

Het verhaal:
Een man wordt ontvoerd en vervolgens 20 jaar lang eenzaam opgesloten. Wanneer hij even zo plotseling weer wordt losgelaten begint zijn missie om te ontdekken wie hem al die tijd heeft opgesloten. Langzamerhand raakt hij verstrikt in een web van samenzwering en kwelling.

Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith

Jaar: 2005
Regie: George Lucas
Cast: Ewan McGregor, Natalie Portman, Hayden Christensen, Ian McDiarmid, Samuel L. Jackson, Jimmy Smits, Frank Oz, Anthony Daniels, Christopher Lee

Het verhaal:
De Clone Wars razen naar hun hoogtepunt als Kanselier Palpatine wordt ontvoerd door General Grievous, een inmiddels bekende Jedi-doder. Anakin Skywalker en Obi-Wan Kenobi gaan een laatste confrontatie aan met de leider van de seperatisten, Count Dooku. Maar als de Jedi Council eindelijk een manier heeft gevonden om de Clone Wars tot een einde te brengen en de vrede in het melkwegstelsel te herstellen, houden ze er geen rekening mee dat Anakin zich langzaam tegen de Jedi Council keert.

Star Wars: Episode II – Attack of the Clones

Jaar: 2002
Regie: George Lucas
Cast: Ewan McGregor, Natalie Portman, Hayden Christensen, Christopher Lee, Samuel L. Jackson, Frank Oz, Ian McDiarmid, Temuera Morrison, Jimmy Smits

Het verhaal:
Padmé Amidala ontsnapt tot tweemaal toe ternauwernood aan een aanslag op haar leven. Anakin krijgt de taak om haar te beschermen, en er begint iets moois te bloeien tussen de twee. Ondertussen onderzoekt Obi Wan de verbanden tussen de moordaanslagen, een separatistische beweging onder leiding van voormalig Jedi Count Dooku, en de bouw van een kloon-leger op een afgelegen planeet.

Jurassic Park

Jaar: 1993
Regie: Steven Spielberg
Cast: Sam Neill, Laura Dern, Jeff Goldblum, Richard Attenborough, Bob Peck, Martin Ferrero, Joseph Mazzello, Ariana Richards, Samuel L. Jackson, BD Wong, Wayne Knight

Het verhaal:
Wetenschappers slagen er in om dinosauriërs te klonen uit een druppel dino-bloed afkomstig uit een mug. De ondernemende miljonair John Hammond wil de gekloonde dino’s aan het publiek laten zien en bouwt daarvoor een gigantisch thema-park. Een paar gelukkigen, waaronder een advocaat, een wiskundige, twee dino-experts en Hammonds kleinkinderen zijn die eersten die het park mogen bezoeken. Bij de eerste de beste onweersbui valt echter de elektriciteit uit in het park en slagen een aantal gevaarlijke dinosaurussen erin om uit hun paddocks te ontsnappen.

Het oordeel:
Steven Spielberg staat algemeen bekend als de meest veelzijdige regisseur van zijn generatie en lijkt met ieder genre uit de voeten te kunnen. Van thriller (Jaws) naar Sci-Fi (Close Encounters of the Third Kind) en van familiefilm (E.T.) naar avontuur (Indiana Jones). Al deze genres worden min of meer samen gebracht in Jurassic Park die alle elementen lijkt te bevatten.

Met mijn verjaardagsfeestje toog ik indertijd naar de bios om samen met mijn vriendjes en vriendinnetjes te genieten van het ronduit spannende Jurassic Park. Daarna was het een heel jaar (!) lang wachten voordat dezelfde film verkrijgbaar was op VHS (!!!). Goede oude tijden herleven (zucht!) en dit is dan ook puur jeugdsentiment voor mij. Maar we zijn inmiddels alweer 22 jaar verder en zoals bij zoveel zaken ervaar je bepaalde dingen toch telkens anders. In het geval van Jurassic Park vraag ik mezelf af of dat de film de tand des tijds heeft doorstaan met het risico dat het afbreuk zou doen aan mijn eigen jeugdherinneringen.

Indertijd weet ik niet waar ik het geduld vandaan heb gehaald want de actieliefhebbers moeten even geduld hebben voordat de eerste scène adrenaline verhogende scène wordt gepresenteerd (ik reken de opening niet mee). De aanloop naar het daadwerkelijke avontuur verloopt wat stroef maar in de tussentijd is het wel genieten van de eerste beelden van de dino’s en Alan’s afkeer van kinderen wat voor een komische noot zorgt. Wanneer de dino’s eenmaal ontsnappen komt Jurassic Park pas echt op gang en alhoewel hier en daar nog wel een langdradige scène verborgen zit zal dit nauwelijks afbreuk doen aan het geheel.

Het is echter noch de actie noch de humor die het meest in het oog springt want het zijn overduidelijk de prachtige CGI effecten en de animatronics die de hoofdrol opeisen. In 1993 al te scharen onder de categorie episch maar zelfs 22 jaar na dato weten deze special effects volledig te overtuigen. Toegegeven, de introductie van de brontosaurussen mist het doel maar verder zou je nergens de indruk krijgen dat we met zo’n oude film van doen hebben. Van de introductie van de eerste dino’s tot de achtervolging door de T-Rex en uiteraard de grote ontknoping zijn stuk voor stuk tot de verbeelding sprekende scènes die bij menigeen terecht op zijn / haar netvlies gebrand staan. Laat er geen misverstand over ontstaan; Jurassic Park is een legendarische filmklassieker en biedt exact dat wat je van een popcornfilm mag verwachten.

Op het gebied van acteerwerk heeft Steven Spielberg een aantal missers gemaakt want dat is niet al te best. Richard Attenborough’s eerste rol in 15 jaar is nog best vermakelijk maar hoofdrolspelers Sam Neill en Laura Dern doen het niet goed. Neill mist charisma en is simpelweg te licht bevonden voor de hoofdrol van avonturier terwijl Dern zich bij tijd en wijle schuldig maakt aan overacting (schreeuwend Run! tegen zichzelf roepen als er niemand in de buurt is). Jeff Goldblum’s aandeel is op zijn best in orde alleen vraag je jezelf af wat een personage als Malcolm doet in een film als deze. Leuke bijrollen zijn er wel voor Joseph Mazzello als de bij vlagen irritante betweter Tim en Wayne Knight als corpulente dief.

Rating:
8.3 / 10

 

Avengers: Age of Ultron

Jaar: 2015
Regie: Joss Whedon
Cast: Robert Downey Jr., Chris Hemsworth, Mark Ruffalo, Chris Evans, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, James Spader, Samuel L. Jackson, Don Cheadle, Aaron Taylor-Johnson, Elizabeth Olsen, Paul Bettany, Cobie Smulders

Het verhaal:
The Avengers, een buitengewoon team van superhelden bestaande uit Iron Man, Incredible Hulk, Black Widow, Thor, Hawkeye en Captain America komen opnieuw samen om de strijd aan te binden tegen Ultron, een intelligente robot. Ultron is een creatie van Tony Stark, die deze zelfbewuste robot samen met een legioen drones ontworpen heeft om het werk van de Avengers te vergemakkelijken. Wanneer Ultron echter het idee heeft dat de mens de grootste bedreiging voor vrede en geluk vormt lopen de zaken uit de hand.

Het oordeel:
Bij liefhebbers van het Sci-Fi genre heeft regisseur, schrijver en producer Joss Whedon een legendarische status bereikt met de series Firefly (2002), Buffy The Vampire Slayer (1996-2003) en Angel (1999-2004). Zijn eerste avondvullende speelfilm bleek eveneens een schot in de roos te zijn met het legendarische The Avengers (2012).

Het meest veelbesproken shot uit The Avengers was het moment dat de camera langs alle leden van The Avengers zweefde midden in het heetst van de strijd. Een soortgelijk shot zien we in de opening van Age of Ultron wanneer een Hydra basis wordt aangevallen. De opening is enerverend, tamelijk lang en ouderwets spectaculair. De opmaat waarin nieuwe problemen en nieuwe personages worden geïntroduceerd waarvan Ultron de belangrijkste is.

Van deze opperschurk had ik van tevoren erg veel verwacht maar zoals bij de meeste baddies is het een geval van veel praten maar weinig doen. Ultron’s doel is om The Avengers en uiteindelijk de mensheid weg te vagen maar heel voortvarend hierin gaat hij niet te werk. Aangezien Ultron via het wereldwijde web zowat overal kon komen is het bijvoorbeeld opzienbarend dat hij niet direct een aantal atoombommen af laat gaan. Dat hij een nieuw superieur lichaam wil is zijn eerste prioriteit maar het geeft The Avengers de gelegenheid om weer eens de wereld te redden.

En dit wordt (uiteraard) weer op onnavolgbare wijze in beeld gebracht. Inhoudelijk valt er het één en ander te bekritiseren en in vergelijking met het origineel is dit een stap terug. De actie is echter spectaculair en hoewel hier en daar een tikkeltje langdradig wel weer meesterlijk gefilmd. De ene na de andere enerverende scène wordt op de kijker afgevuurd en je zit regelmatig met open mond naar het scherm te staren. 140 minuten lang is er weinig gebrek aan actie maar net zoals in het origineel is het de finale waarin alle registers open worden getrokken. Joss Whedon bewijst eens te meer dat hij op het gebied van blockbusters momenteel één van de grootste namen is. Volledig terecht.

Qua actie levert Age of Ultron niet tot nauwelijks in maar dit staat in schril contrast met het plot. Het origineel bouwde haar fundament op het samenbrengen van de superhelden maar nu krijgt het ensemble niet zoveel te doen. De subplotjes die nu voorbij komen halen de vaart eruit maar voelen tegelijkertijd geforceerd aan. Zo is daar de romance tussen Bruce Banner en Natasha Romanoff. Blijkbaar hebben die al langer gevoelens voor elkaar maar is me dat nooit opgevallen. Ik dacht juist dat als lovestory Natasha het aan zou leggen met Hawkeye maar die blijkt een verborgen gezinsleven erop na te houden. Het zijn twee voorbeelden van verhaallijnen die niet goed uit de verf komen.

Hetzelfde kan worden gezegd van de twee veelbesproken toevoegingen Scarlet Witch en Quicksilver die beiden nog een rekening te vereffenen hebben met Tony Stark. Het zijn personages met potentie maar voelen toch ook aan als een vreemde eend in de bijt. Verder neemt Age of Ultron ook een stap terug op het gebied van humor want die is veel minder nadrukkelijk aanwezig. Men wilde hier duidelijk voor een wat meer duistere setting kiezen maar op dat gebied stelt de film wel teleur. Onderhuidse spanningen tussen de teamleden zijn er bijvoorbeeld wel degelijk maar nergens wordt dit echt lekker uitgewerkt. Het blijft allemaal teveel aan de oppervlakte en weinig zaken worden uitgesproken. Had dit aspect beter uitgewerkt en je had een epische film. Nu is het vooral uiterlijk vertoon die zo heerlijk smaakt als de popcorn waarmee je de zaal in loopt, maar daarna heb je weer honger.

De meeste acteurs zijn inmiddels volledig vergroeid met de personages die ze voor de 2e, 3e of zelfs 4e keer vertolken en op dat gebied herbergt Age of Ultron geen verrassingen. Wel is Robert Downey, Jr. als Iron Man wat minder nadrukkelijk aanwezig en krijgen de personages zonder eigen film meer screentime. Dit gaan dan weer ten koste van Nick Fury en Maria Hill die veel minder te doen krijgen. De stem van Ultron wordt ingesproken door James Spader en die doet op een creepy manier erg goed. Aaron Taylor-Johnson als Quicksilver maakte weinig indruk op me en alhoewel Elizabeth Olsen mij niet wegblies heeft haar Scarlet Witch wel enige potentie voor in toekomstige films.

Rating:
7.5 / 10

 

Big Game

Jaar: 2014
Regie: Jalmari Helander
Cast: Samuel L. Jackson, Onni Tommila, Ray Stevenson, Victor Garber, Mehmet Kurtulus, Ted Levine, Felicity Huffman, Jim Broadbent

Het verhaal:
Wanneer Air Force One wordt neergeschoten door terroristen strandt de president in de wildernis. De enige persoon die hem kan redden is een 13-jarige jongen genaamd Oskari. Oskari is in de bossen aan het jagen om zijn volwassenheid te bewijzen aan zijn verwanten. In plaats daarvan stuit hij op de machtigste man ter wereld. Met de terroristen op hun hielen moet het onwaarschijnlijke duo samen werken om te ontsnappen.

Het oordeel:
Schrijver en regisseur Jalmari Helander hield zich bezig met het creeëren van shorts en maakte zijn regiedebuut met het aardig ontvangen Rare Exports (2010).

Samuel L. Jackson en vliegtuigen lijken geen goede combinatie. Eerst waren het slangen in Snakes on a Plane (2006) waarmee afgerekend dient te worden en ditmaal dient hij het hoofd te bieden aan verraderlijke terroristen. Ik haal het voorbeeld van Snakes on a Plane aan om meerdere redenen want Big Game is het best te verteren wanneer de verwachtingen gelijk zijn als aan voorgenoemde cultfilm. De duurste Finse productie tot op heden (voor zover dat iets wil zeggen) neemt zichzelf niet al te serieus en dat is zichtbaar in al haar facetten. Dit soort films verschenen per dozijn in de jaren ’90 en in dat opzicht wekt Big Game dat de tijd nooit heeft stil gestaan.

Het is jammer dat de film in Nederland een leeftijdsclassificatie van 12 jaar en ouder mee heeft gekregen want dit is wel het soort productie dat zich lekker laat smaken in de aanwezigheid van de jeugdige kijker. Wellicht weer te eng voor de allerkleinsten maar de stoere minimensjes onder ons zullen smullen van het heldhaftige acties van de 13-jarige Oskari. Big Game leunt sterk op de interactie van de jongeling op weg is naar volwassenheid en de president van de USA die nogal lafjes overkomt. Een aangename ontwikkeling want op zijn best is dit een lichtvoetige film die doet denken aan de avonturenfilms a la Indiana Jones. Met name in het laatste uur zorgt dit voor een paar hele leuke momenten zoals een spectaculaire ontsnapping in een vrieskist.

Maar wanneer je de band tussen de twee hoofdpersonen buiten beschouwing laat moet je toch bekennen dat deze prent verder maar weinig om het lijf heeft. Dat de president verraden is door een trouwe medewerker wordt vroeg in de film onthuld maar je hoeft niet lang na te denken om te realiseren wie er nog meer betrokken bij zijn geweest. Daar valt geen eer te behalen en hetzelfde kan worden gesteld van ongeveer alle scènes die zich voltrekken in het Pentagon. De talking heads halen de vaart uit het geheel en ik had liever gezien dat de camera de Finse bossen niet had verlaten. Qua actie had men ook beter voor de dag kunnen komen want het aantal actiescènes stelt teleur terwijl de kwaliteit van de CGI effecten erg matig zijn. Het budget voor Big Game van slechts 8,5 miljoen dollar is er dan ook wel naar.

Zoals gezegd moet Big Game het dus hebben van de hoofdrolspelers en blijft vooral hierdoor het geheel lekker verteerbaar. Samuel L. Jackson zou niet de meest voor de hand liggende keuze zijn om in de huid te kruipen van president Moore. Dit omdat hij altijd wel zijn mannetje staat maar hier als een bange hond achter de ranger aan loopt. Het behoort zeker niet tot Jackson’s betere rollen. Hij acteert duidelijk op de automatische piloot maar vervelend wordt het nooit. Van de jeugdige Onni Tommila kan worden gesteld dat hij helemaal in zijn element zit tijdens de Fins gesproken dialogen maar krampachtig overkomt wanneer er over geschakeld moet worden naar het Engels. Hierdoor worden dan wel weer de snedige oneliners van de nodige charmes voorzien. In de bijrollen doet Ray Stevenson het behoorlijk als bad guy wiens motieven we nooit krijgen te weten. De zoveelste bevestiging van een middelmatige film die eigenlijk geen bioscooprelease verdiende.

Rating:
6.2 / 10

Kingsman: The Secret Service

Jaar: 2014
Regie: Matthew Vaughn
Cast: Taron Egerton, Colin Firth, Samuel L. Jackson, Mark Strong, Michael Caine, Sophie Cookson, Sofia Boutella

Het verhaal:
Gary (Taron Egerton), een jongeman wiens leven dreigt te ontsporen, vult zijn dagen door elke avond te zuipen met vrienden. Harry Hart (Colin Firth), een veteraan MI6 agent van een geheime organisatie, probeert hem te redden en zodoende niet te laten omgaan met de verkeerde mensen. Hij neemt hem onder zijn vleugels en zorgt ervoor dat hij deelneemt aan een trainingsprogramma van de ‘Kingsman: The Secret Service’, precies op het moment dat de wereld wordt bedreigd door een IT-genie met kwaadaardige bedoelingen.