Big Game

Jaar: 2014
Regie: Jalmari Helander
Cast: Samuel L. Jackson, Onni Tommila, Ray Stevenson, Victor Garber, Mehmet Kurtulus, Ted Levine, Felicity Huffman, Jim Broadbent

Het verhaal:
Wanneer Air Force One wordt neergeschoten door terroristen strandt de president in de wildernis. De enige persoon die hem kan redden is een 13-jarige jongen genaamd Oskari. Oskari is in de bossen aan het jagen om zijn volwassenheid te bewijzen aan zijn verwanten. In plaats daarvan stuit hij op de machtigste man ter wereld. Met de terroristen op hun hielen moet het onwaarschijnlijke duo samen werken om te ontsnappen.

Het oordeel:
Schrijver en regisseur Jalmari Helander hield zich bezig met het creeëren van shorts en maakte zijn regiedebuut met het aardig ontvangen Rare Exports (2010).

Samuel L. Jackson en vliegtuigen lijken geen goede combinatie. Eerst waren het slangen in Snakes on a Plane (2006) waarmee afgerekend dient te worden en ditmaal dient hij het hoofd te bieden aan verraderlijke terroristen. Ik haal het voorbeeld van Snakes on a Plane aan om meerdere redenen want Big Game is het best te verteren wanneer de verwachtingen gelijk zijn als aan voorgenoemde cultfilm. De duurste Finse productie tot op heden (voor zover dat iets wil zeggen) neemt zichzelf niet al te serieus en dat is zichtbaar in al haar facetten. Dit soort films verschenen per dozijn in de jaren ’90 en in dat opzicht wekt Big Game dat de tijd nooit heeft stil gestaan.

Het is jammer dat de film in Nederland een leeftijdsclassificatie van 12 jaar en ouder mee heeft gekregen want dit is wel het soort productie dat zich lekker laat smaken in de aanwezigheid van de jeugdige kijker. Wellicht weer te eng voor de allerkleinsten maar de stoere minimensjes onder ons zullen smullen van het heldhaftige acties van de 13-jarige Oskari. Big Game leunt sterk op de interactie van de jongeling op weg is naar volwassenheid en de president van de USA die nogal lafjes overkomt. Een aangename ontwikkeling want op zijn best is dit een lichtvoetige film die doet denken aan de avonturenfilms a la Indiana Jones. Met name in het laatste uur zorgt dit voor een paar hele leuke momenten zoals een spectaculaire ontsnapping in een vrieskist.

Maar wanneer je de band tussen de twee hoofdpersonen buiten beschouwing laat moet je toch bekennen dat deze prent verder maar weinig om het lijf heeft. Dat de president verraden is door een trouwe medewerker wordt vroeg in de film onthuld maar je hoeft niet lang na te denken om te realiseren wie er nog meer betrokken bij zijn geweest. Daar valt geen eer te behalen en hetzelfde kan worden gesteld van ongeveer alle scènes die zich voltrekken in het Pentagon. De talking heads halen de vaart uit het geheel en ik had liever gezien dat de camera de Finse bossen niet had verlaten. Qua actie had men ook beter voor de dag kunnen komen want het aantal actiescènes stelt teleur terwijl de kwaliteit van de CGI effecten erg matig zijn. Het budget voor Big Game van slechts 8,5 miljoen dollar is er dan ook wel naar.

Zoals gezegd moet Big Game het dus hebben van de hoofdrolspelers en blijft vooral hierdoor het geheel lekker verteerbaar. Samuel L. Jackson zou niet de meest voor de hand liggende keuze zijn om in de huid te kruipen van president Moore. Dit omdat hij altijd wel zijn mannetje staat maar hier als een bange hond achter de ranger aan loopt. Het behoort zeker niet tot Jackson’s betere rollen. Hij acteert duidelijk op de automatische piloot maar vervelend wordt het nooit. Van de jeugdige Onni Tommila kan worden gesteld dat hij helemaal in zijn element zit tijdens de Fins gesproken dialogen maar krampachtig overkomt wanneer er over geschakeld moet worden naar het Engels. Hierdoor worden dan wel weer de snedige oneliners van de nodige charmes voorzien. In de bijrollen doet Ray Stevenson het behoorlijk als bad guy wiens motieven we nooit krijgen te weten. De zoveelste bevestiging van een middelmatige film die eigenlijk geen bioscooprelease verdiende.

Rating:
6.2 / 10