Homies

Jaar: 2015
Regie: Jon Karthaus
Cast: Robert de Hoog, Manuel Broekman, Gijs Naber, Tibor Lukácks, Charlie-Chan Dagelet, Geza Weisz, Viktoria Koblenko, Carolien Spoor, Horace Cohen

Het verhaal:
Timo en Sophie waren het perfecte stel, totdat zij het uitmaakte… Sophie had behoefte aan een volwassen relatie met iemand die zijn leven wél op de rit heeft. Wanneer Timo zijn ex-vriendin probeert terug te winnen door haar van zijn nieuwe en verbeterde leven te overtuigen, raken hij en zijn vrienden verwikkeld in een drugsconflict. Om in leven te blijven, moeten de vier doodnormale jongens 22 kilo drugs binnen een week zien te verkopen.

Zwarte tulp: Seizoen 1

Jaar: 2015
Created by: Antoinette Beumer & Els Buseman
Cast: Huub Stapel, Linda van Dyck, Anna Drijver, Roeland Fernhout, Carolien Spoor, Puck van Stijn, Gijs Naber, Marcel Musters, Abbey Hoes, Willem Voogd, Raymond Thiry, Benja Bruijning

Het verhaal:
Centraal staat de jarenlange vete tussen twee families uit de bollenstreek, die vanwege een mysterieus ongeluk in het verleden erfvijanden zijn geworden. Hun voortdurende strijd wordt versterkt en actueel gehouden door de race om de zwarte tulp. Beetje bij beetje wordt het mysterie uit het verleden ontrafeld.

Toscaanse Bruiloft

Jaar: 2014
Regie: Johan Nijenhuis
Cast: Sophie van Oers, Jan Kooijman, Simone Kleinsma, Ernst Daniël Smid, Lieke van Lexmond, Diederik Ebbinge, Matteo van der Grijn, Martine Sandifort, Dirk Zeelenberg, Ruud Feltkamp, Carolien Spoor e.a.

Het verhaal:
Sanne runt samen met haar vader en moeder Casa Matrimonio, het luxe, vrijstaande landhuis waar ze ook wonen, in het zonovergoten Italië. Het landgoed ligt in Toscane, deze schitterende streek is de ideale plek om je droombruiloft te vieren. In Casa Matrimonio komen gasten bij elkaar om het leven en de liefde te vieren. Een Toscaanse bruiloft vormt voor alle gasten het hoogtepunt van hun verblijf. Voor sommigen is het landgoed bekend terrein en zij komen er wel heel graag.

Het oordeel:
De naam Johan Nijenhuis is onmiskenbaar verbonden aan mijn gevoel van nostalgie aangezien ik ben opgegroeid met films als Costa! (zelfs nog in de bios gezien) en Volle Maan. Naarmate de jaren verstreken zag ik zelf wel in dat het achteraf gezien behoorlijk slechte films waren en Nijenhuis’ recentere werk laat hierin geen verbetering zien. Wellicht nieuwe ronde nieuwe kansen voor Toscaanse Bruiloft?

Dat Nijenhuis niet alleen een filmregisseur is maar ook een omvangrijk soapverleden heeft komt goed tot uiting in Toscaanse Bruiloft. In een tijdsbestek van 100 minuten wordt getracht zoveel mogelijk verhaallijnen uiteen te zetten wat al snel leidt tot teveel subplotjes en het feit dat de film bevolkt wordt door simpelweg teveel personages. Het is een typisch geval van overdaad schaadt aangezien de werkelijke hoofdpersonen van de film voornamelijk in de eerste helft van de film teveel naar de achtergrond verdwijnen. Daarnaast is het tevens opvallend dat lang niet alle subplotjes goed worden afgerond en dat sommige scènes wel heel abrupt worden afgebroken waarbij je het gevoel bekruipt dat er veel materiaal op de montagetafel is blijven liggen.

Nu gaan Johan Nijenhuis films en geloofwaardigheid niet bepaald hand in hand en dit gevoel van understatement wordt nogmaals onderstreept. Qua geloofwaardigheid wordt er wederom veel gevraagd van de kijker. Het beste voorbeeld wordt belichaamd door pretty boy Jan Kooijman van wie we aan moeten nemen dat hij de rol vertolkt van een uiterst succesvolle scheidingsadvocaat. Dat is nog tot daar aan toe maar zijn Jeroen is het type dat heel duidelijk is over echte liefde; die bestaat volgens hem niet. Deze man gelooft niet in het huwelijk, dumpt zijn scharrels steevast na drie dates dus kortom de eeuwige vrijgezel. Natuurlijk weten we allemaal hoe de film gaat eindigen maar doordat de nadruk zo sterk ligt op zijn vrijgezellenbestaan komt de ommekeer als een donderslag bij heldere hemel.

Toscaanse Bruiloft is geen goede film maar het leidt nu ook weer niet tot een vervelende kijkervaring. Tussen het hele bonte gezelschap zitten wel een aantal interessantere personages die de kijker geboeid houden zoals de oude liefde tussen de ouders van Sanne (een sterke Simone Kleinsma en Ernst Daniël Smid) en de heimelijke verliefdheid van Camillo (goed neergezet door Matteo van der Grijn). Hun verhaallijnen hadden een betere uitwerking verdiend. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich dan weer een aantal ronduit irritante personages zoals de verschrikkelijk spelende Martine Sandifort (overacting?), de betweterige hockeymeisjes (met Lieke van Lexmond voorop) en Jeroen’s verloofde (zeer matige rol van Carolien Spoor).

Aan hoofdrolspeelster Sophie van Oers heeft het in ieder geval niet gelegen want ze het doet het prima als de enigszins gedesillusioneerde Anna. Van Oers is één van de lichtpuntjes op het gebied van acteerwerk maar het tegendeel gaat op voor Jan Kooijman. De Rotterdammer kan het beter bij dansen houden want zijn acteerkwaliteiten laten serieus te wensen over. Zijn afwezigheid leidt af en belemmert het dromerige en zomerse gevoel wat Nijenhuis & Co. voor ogen moeten hebben gehad. Pluspuntjes voor het prachtige landhuis en de mooi gefilmde vlaktes maar het uiterlijk vertoon maakt Toscaanse Bruiloft niet tot een goede film.

Rating:
4.9 / 10