Sophie’s Choice

Jaar: 1982
Regie: Alan J. Pakula
Cast: Meryl Streep, Kevin Kline, Peter MacNicol

Het verhaal:
Sophie is een overlevende van de concentratiekampen van de Nazi’s. Ze heeft haar zin in het leven terug weten te krijgen met dank aan Nathan, een sprankelende maar labiele Amerikaanse Jood die geobsedeerd is door de Holocaust. Ze raken bevriend met Stingo, een jonge Amerikaanse schrijver die nieuw is in New York. Maar het geluk van Sophie en Nathan wordt bedreigd door hun verleden.Het oordeel:
In de jaren ’70 beleefde Alan J. Pakula zijn hoogtijdagen met Klute (1971), The Parallax View (1974) en All the President’s Men (1976). Het is het discussiëren waard of dat deze laatste titel Pakula’s beste film was want zowel All the President’s Men als Sophie’s Choice kennen nagenoeg evenveel fans.

Laat je niet misleiden door het lieftallige tafereel op de poster want Sophie’s Choice laat zich allerminst beschrijven als een romantische zwijmelfilm. De liefde tussen Sophie en Nathan betreft een haatliefde verhouding waarin het ene moment uitbundige verkleedpartijen centraal staan terwijl een paar uur later de bijzonder licht ontvlambare Nathan in woede ontsteekt. De cover is hierdoor erg misleidend temeer ook omdat het verhaal verteld wordt door de ogen van Stingo die een soort van platonische driehoeksverhouding met het tweetal ontwikkelt.

De naïeve Stingo is op weg naar volwassenheid en is haast op slag gefascineerd door zijn nieuwe vrienden. Op momenten dat Nathan afwezig is krijgt hij meer te weten over het tragische leven van Sophie en hier is het verhaal uiteindelijk om te doen. Sophie’s Choice is een bijzonder gelaagde film want hoewel de belevenissen in 1947 verteld wordt vanuit het perspectief van Stingo neemt ook Sophie ons mee terug in de tijd terwijl er ook nog ruimte is voor Nathan om zijn recente verleden uit de doeken te doen. Het is een bijzondere opzet die vakkundig wordt uitgewerkt.

Toch kleeft er ook een nadeel aan aangezien deze klassieker vol lange dialogen zit. Veel scènes lijken eindeloos te duren en als je Sophie’s Choice voor de eerste keer ziet heb je eigenlijk na 75 minuten nog geen idee waar het verhaal heen werkt. In dat opzicht is een tweede kijkbeurt veel interessanter gezien de schokkende onthullingen die later in de film plaatsvinden. Met een speelduur van 150 minuten en niet altijd even interessante conversaties heeft Sophie’s Choice de tand des tijds niet helemaal doorstaan maar hier staat dan wel tegenover dat Pakula’s (zelf van Poolse komaf) behandeling van WO II bijzonder doeltreffend is zonder dat hij hiervoor de gruweldaden van de Nazi’s in details hoeft te tonen.

Sophie’s Choice is een volbloed acteursfilm en het is niet meer dan logisch dat Meryl Streep voor haar vertolking van het titelpersonage een Oscar in ontvangst mocht nemen. Voor deze rol meette Streep zich een Pools accent aan, leerde Duits en verloor de nodige kilo’s aan gewicht. Overtuigend wanneer ze vrolijkheid uitstraalt en doeltreffend op het emotionele vlak. Kevin Kline maakt zijn acteerdebuut als de bij vlagen maniakale Nathan en zijn spel is een genot om naar te kijken. Alleen Peter MacNicol vond ik wat ondermaats acteren hoewel ik niet met zekerheid kan zeggen of dat aan zijn acteervermogen lag of het feit dat hij compleet overschaduwd wordt door toptalenten Streep en Kline.