The Gallows

Jaar: 2015
Regie: Travis Cluff & Chris Lofing
Cast: Reese Mishler, Pfeifer Brown, Ryan Shoos, Cassidy Gifford

Het verhaal:
Twintig jaar geleden gebeurde er in Beatrice, Nebraska een tragedie tijdens de opvoering van het toneelstuk van de plaatselijke middelbare school. Charlie Grimille, de hoofdrolspeler, eindigde met zijn hoofd in de strop. Nu willen de leerlingen van dezelfde middelbare school het mislukte toneelstuk opnieuw opvoeren om de tragedie te herdenken. Ze leren al snel dat ze het verleden beter kunnen laten rusten.
Het oordeel:
Filmstudio Blumhouse Productions zette zichzelf op de kaart met het kassucces Paranormal Activity (2007) en specialiseerde zich verder in het horrorgenre met titels als Sinister (2012), The Purge (2013), Oculus (2013) en uiteraard alle Paranormal Activity pre- en sequals. De regie is handen van nieuwkomers Travis Cluff en Chris Lofing.

Ik ben het type filmliefhebber dat bij voorkeur horrorfilms in de bioscoop gaat bekijken om de eenvoudige reden dat het films binnen dit genre beter maakt. Je hebt weinig tot geen afleiding, het geluid staat lekker hard, de bioscoopzaal is pikdonker en vaak is door het voorgaande de spanning heel intens. Afgaande op de huidige rating van een 4,5 (1.944 stemmen) schijnt The Gallows geen goede film te zijn maar het is leuk om weer eens mee te maken dat een rating op IMDb ook niet alles zegt.

Daarmee neem ik nog geen stelling dat The Gallows een goede film is want er is genoeg om je aan te lopen ergeren. Allereerst is daar het geterroriseerde viertal dat niet bepaald op de sympathie van de kijker hoeft te rekenen. Wat verwacht je anders wanneer er drie van de vier personen op uit zijn om het decor voor een toneelstuk te molesteren en waarvoor ze dus ’s avonds inbreken op school. Cameraman Ryan is de meest vreselijke van het stel want naast zijn lompe opmerkingen is het vooral een bully eersteklas die te vol van zichzelf is.

Alhoewel ik me bewust ben van het feit dat het anno 2015 moeilijk is om met een goed plot voor de dag te komen vertoont het scenario van deze horror wel wat gaten. De opzet is vrij magertjes en de korte speelduur van 81 minuten wordt zo lang mogelijk gerekt. Naar het einde toe stapelen de ontwikkelingen zich in rap tempo op en schieten de makers zichzelf in de voet door enkele zaken in het luchtledige te laten hangen. De kijker mag er zelf over nadenken maar als je dat doet stuit je toch op enkele onvolkomenheden. In geen enkel opzicht voelt het fris aan en het found footage principe is volledig uitgeknepen waardoor het een wat zure nasmaak geeft.

Er valt genoeg op The Gallows aan te merken maar tegelijkertijd valt er ook genoeg te genieten. Ik en mevrouw Riinyosa81 hebben genoeg horrorfilms versleten maar toch werden wij een aantal keer verrast door onverwachte gebeurtenissen. Deze scares mogen dan weinig inventief zijn (en ook hier geldt dat we het vaker hebben gezien) maar het werkt wel. En dat brengt mij tot een dilemma want kan ik The Gallows hierom beoordelen met een voldoende? Ik zeg ja want als ik een horrorfilm ga kijken wil ik schrikken en verrast worden. De heerlijke adrenalinerush die hierbij vrij komt zorgt ervoor dat ik mag concluderen dat The Gallows een bioscoopbezoekje zeker waard was.